نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1178 )                                                                            

آدرس این وبلاگ در تلگرام  َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 25 : فـرقــان ( مکّی ـ 77 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )


( قسمت اول )


خــال اقبـــال



 

 ( جزء هیجدهم صفحه 359 آیه 1 )

بسم الله الرحمن الرحیم 


تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا


 

 

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

 

بزرگ [و خجسته] است کسى که بر بنده خود فرقان [ کتاب جدا سازنده حق از باطل ] را نازل فرمود

تا براى جهانیان هشدار دهنده‏ اى باشد


 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

 

بسم الله الرحمن الرحیم 

نام خـداونـدی مقتـدر و مُقَـدِّر ،

فـاطـر و مدبّـر ،

خالـق و مصـوّر ،

اول است و آخـر ،

باطن است و ظاهـر ،

خـداونـدی که دل هــا به یاد او بیاسود ،

و سـرها  به یافت نشان او بیفروخت ،

و جان ها به شهود جمـال و جـلال او آرام گرفت ،

خـداونـدی که هرکس به او پیوست از دیگران ببرید !

و هرکس قرب او طلبید چه گویم که از محنت ها و بلیَّـت ها چه دید!


تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ ...

                         نوشته اند که ؛

تفسیر کلمه ی تبارک بر سه وجه است :

یک ؛ ثنائی به ذکر او و حقّ او ؛

دو ؛ ثنائی به ذکر او و وصف او ،

سه ؛ ثنائی به ذکر احسان او و فضل او با بندگان او .

ثناء اول ؛اشارت است به وجود احدی و کَون سرصمدی ،

ثناء دوم ؛اشارت است به صفات سرمدی و عزّت ازلی ،

ثناء سوم ؛اشارت است به کارسازی و بنده نوازی و مهربانی .


شرط بندگی آن است که ؛

چون حمد و ثناء آغاز کند ؛

و زبان خویش به ستایش او بگشاید ؛

مجرّد و منفرد گردد ،

نه بر دل ؛ غباری ،

نه بر پشت ؛ باری ،

نه در سینه ؛ آزاری ،

نه با کس ؛ شماری ،

جامه ی جفا چاک کرده ،

لباس وفا دوخته ،

از دو عالَم رمیده ،

و با دوست آرمیده !

که گفته اند :

دانی که دل کَی خوش بُوَد ؟

آن گاه که حقّ ؛ ناظر بُوَد !

دانی که دل کَی خوش بُوَد ؟

آن گاه که حقّ ؛ حاضر بُوَد !

 

[ پس ای جوانمرد ؛ اگر همیشه حقّ را ناظر و حاضر بدانی ، همیشه دلت خوش بُوَد ]


... الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ ...

سـیّـدی که منشور تقــدّم دو جهان در کمــــر کمال داشت ،

و خال اقبال به رخسار جمال ،

هزاران نقطه ی نبوت در پیش براق او ؛

« راه دهید راه دهید» می گفتند ،

و خود از غایت فـروتنی در عالـم بندگی ؛

بر خـرکی مختصر می نشست ،

و اگر غلامی سیاه او را دعـوت می کــرد اجابت می نمود !

گاهی مرکب او براق انوار ،

و گاهی خرکی مختصر که از لیف ؛ پالان و افسار !

آری مرکب مختلف ،

اما راکب در هرحال با یک حال ؛

و بر یک صفت و یک همت و یک ارادت بود !


حُسن تو فــزون است ز بینائی ما

              

 راز تو بــرون است ز دانــــــائی ما


( اَلّلهُمّ َصَلّ ِعَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّل فَرَجَهُم ) 



موضوع :